“Hoe moeilijk kan het zijn om een stadion binnen te komen?”
Vanuit het centrum doemt dit stadion ineens op tussen de straatjes. Hierbij stuit ik op 5”losse” tribunes en een gigantisch scorebord, heel apart.
De deur van de hoofdingang staat open, dus ik word al helemaal blij. Echter had hierbij geen rekening gehouden met het hoofd van de securiteit in zijn bruine pak. Met veel enthousiasme vertel ik dat ik uit Holland kom en graag een paar foto’s wil maken. De bewaker verblikt of verbloost niet en begint in het Albanees te brabbelen, terwijl zijn hoofd een aantal keren nee schudt. Dan maar over een andere boeg gooien en melden dat ik de club een e-mail gestuurd heb, terwijl ik naar een mail van Panenka magazine uit mijn Gmail account laat zien. De man geeft wederom geen krimp en kan ineens een beetje Engels middels:”No, no, no”. Gelukkig zijn er een paar tieners die atletiek training hebben in het stadion, hen klamp ik aan voor de vertaling. Iet even in mag. Gelukkig komt de manager van de club aangelopen en ik heb nieuwe hoop. Echter ook dit loopt, z’n diverse pogingen, op niets uit. stuk.
Met mijn laatste charme offensief wijs ik naar mijn oranje petje met termen als :”Ollanda, Gullit, Van Basten, Robben, Cruijff, Van Hanegem, Rensenbrink, Van Persie”. Tot mijn grote verbazing draait mijn grote vriend ineens bij. Hij lepelt vrijwel moeiteloos Alle namen op van het Nederlands elftal van 1974! Ook alle uitslagen van dit WK weet hij uit zijn hoofd, dus nu moet ik toeslaan. Ik vraag hem voor de zoveelste keer of ik niet 1 fotootje mag nemen in het stadion en de man in kwestie zwijgt met de mededeling:”ok, 2 minutes”.
Na 20 minuten lullen, sta ik dan toch in het stadion, iets met een aanhouder wint…:) Vervolgens kan ik ronddwalen in dit unieke stadion. Een klassieke hoofdtribune met rondom onoverdekte zitplaatsen. Echter de 4 losse tribunes achter de ene zijde achter de goal, maken dit stadiomn zo uniek. Ook Het stadion van Bari heeft een dergelijke constructie, waarbij hier nog een giga Oost Europees scorebord aan de zijkant het geheel compleet maakt.
Inmiddels blaast mijn vriend op zijn fluitje ten teken dat het genoeg geweest is. Natuurlijkheid geef ik daar braaf gehoor aan, maar loop ook een atletiektrainer tegen het lijf. We raken aan de praat in de dugout en hij vertelt mij van alles over het stadion, zijn gezin, de omgeving en de club. Tevens maant hij mijn bewakingsvriend tot rust, wat mij de gelegenheid geeft om nog een paar foto’s te maken en zelf op de foto te gaan met de unieke tribunes op de achtergrond.
Met een voldaan gevoel loop ik het stadion uit waarbij ik hartelijk afscheid neem van mijn inmiddels grote vriend!
Onderstaand diverse aanvullende informatie over dit bijzondere stadion:
Het Loro Boriçistadion is een multifunctioneel stadion en wordt meestal gebruikt voor voetbalwedstrijden, de voetbalclub KS Vllaznia Shkodër speelt er zijn thuiswedstrijden. In het stadion is plaats voor ruim 16.000 toeschouwers.
Het stadion, dat geopend werd in 1952, heette eerst Vojo Kushi Stadion (tussen 1952 en 1990), vernoemd naar Vojo Kushi, een communistische strijder actief in Shkodër na de Italiaanse bezetting van Albanië in april 1939. Hij kreeg de Orde van de Nationale Held. Na de val van het communisme in Albanië in 1990 werd de naam van het stadion ook veranderd. Loro Boriçi was een Albanese voetbalspeler die tussen 1945 en 1957 actief was voor het Albanese voetbalelftal.
Interlands.
Het Albanees voetbalelftal speelde in 2003 haar eerste interland in het Loro Boriçistadion. Ook het Kosovaars voetbalelftal speelde in 2016 en 2017 enkele interlands in dit stadion, omdat het Kosovaars nationaal stadion Fadil Vokrri gerenoveerd werd en het land geen andere UEFA-waardige stadions kent.
