Als je op deze tribune loopt en zit, dan waan je jezelf in vroegere tijden. Dit ademt één en al historie, wat je direkt al ervaart aan de buitenkant. Het enige nadeel van deze tribune en het sportpark is dat het gesitueerd is op een soort modern bedrijventerrein. Daar past deze nostalgie niet.
Deze karakteristieke houten tribune is de oudste (of op één na oudste, daarover zijn de geschiedenisboeken onduidelijk) nog bestaande sporttribune van Nederland. Het is een Rijksmonument sinds 1990. In 1928 zijn op dit sportpark de hippische onderdelen van de Olympische Spelen gehouden.
Het Gemeentelijk Sportpark is gebouwd in 1920 als onderdeel van het grote sportcomplex dat toen werd aangelegd. Ooit bestaand uit een paar voetbalvelden, de atletiekbaan, een tenniscomplex, de paardenracebaan en de Expohal.
Volgens schrijver Herman van Bergeijk van het standaardwerk ‘Willem Marinus Dudok’ heeft de tribune “de opvallende vlakdecoraties, de felle kleuraccenten en de vlaggemasten die zijn geënt op die van de Amsterdamse school. De open tribunes en losse kleedkamertjes, die in 1920 werden ontworpen, laten daarentegen een meer strakkere, sobere architectuur zien.”
De monumentale tribune is de afgelopen jaren twee keer helemaal gerenoveerd. Architectenbureau Van Hoogevest bracht het monument in 1996 terug in de originele staat. Met één uitzondering: de houten vloer werd op last van de brandweer vervangen door beton. Tijdens deze opknapbeurt van één miljoen gulden werd het hout behandeld met een brandvertragend middel. Tegelijkertijd werd een conserveermiddel tegen houtrot gebruikt. Negen jaar later werd duidelijk dat deze middelen elkaar ‘in de weg zaten’. Met als gevolg houtrot in de constructie en in de lange, onoverdekte banken, plus zwamvorming. De schade verergerde doordat de gemeente zich uit zuinigheid niet hield aan het onderhoudsplan. In 2010 werd de volgende renovatie uitgevoerd.
